« »
 
ACCREDERE 1, ACCREDERE 2.
[]« 1 accredere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 049c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACCREDERE1
1. ACCREDERE, Mutuo dare, nostris Accroire, donner à crédit, prêter. Epist. 118. ex Sugerianis :
Ut de redditibus Pictaviæ pecunia, quam ei Accredideram, mihi sine diminutione solveretur.
[]« 2 accredere » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 049c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACCREDERE2
2. ACCREDERE, Mutuo sumere, Gall. Prendre à crédit. Jure creditionis seu credentiæ, utebantur Domini in res a subditis emtas, illas maxime quæ ad victum erant necessariæ. Has mutuo sumere, ad certum tamen diem solvendas, dominis licitum erat. De his fuse in voce Credentia. Litteræ Philippi Augusti tom. 1. novæ Hist. Paris. inter Instr. pag. 93 :
Præcepit etiam idem Galeranus.... omnibus Baronibus.... insuper et eisdem prohibuit super fidelitatem quam sibi debebant, ut nihil omnino contra voluntatem negotiatorum ab ipsis Accredant, neque proprium auferant.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Accridere, Eadem notione. Charta Petri domini Graciacensis pro Habitantibus villam Graciaci ann. 1246. apud Thomasserium Consuetud. Bituric. pag. 87 :
Si nos vel heredes nostri Graciaci domini in solutionem primæ paigæ....... defecerimus, illos in prædicta libertate manentes compellere non poterimus ad creditionem nobis faciendam, quousque de creditione illa sit eisdem satisfactum ; imo tenemur prius reddere quidquid Accridederimus ab eisdem.
P. Carpentier, 1766.
Emprunter, nostris olim Accroire.
Touz autres contraux faiz, ou denrées Accreues par tout le temps passé, etc
. in [] Ordinat. ann. 1355. tom. 3. Ordinat. reg. Fr. pag. 45. art. 13. Lit. remiss. ann. 1376. ex Reg. 109. Chartoph. reg. ch. 147 :
Jehan l'Advocat et deux compaignons.... despendirent deux solz et demi, lesquelx ledit feu Advocat vouloit Acroire et s'en aler senz païer : mais ledit Jaquet lui dist qu'il ne lui croiroit pas, et qu'il vouloit estre païez.
Occurrit rursum in Lit. ann. 1396. et 1401. ex Reg. 150. ch. 362. et Reg. 156. ch. 427.