ARDESIA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Ardesia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 374c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARDESIA

ARDESIA, Lapidis cærulei species, ex quo in tenues lamellas seu scandulas fisso, ædium tecta operiuntur, Gallis Ardoise. Martinus in Vita B. Mariæ de Malliaco n. 32 :

Tectum ligneum.... in lapidem commutavit, quod Ardesias vocant.

Mirum, Ardesias incognitas fuisse veteribus, quæ hodie passim habentur. Refert enim Plinius lib. 16. cap. 10. Romanos usos scandulis, seu ligneis assulis et sectilibus asserculis. Nostri, inquit Philander ad Vitruvii lib. 1. cap. 1,

utuntur cæruleis in nigro sectilibus laminis crustisve. Is lapis serra dentata, ut lignum secatur, assulatimque frangitur, non ut cæteri in cæmenta, Ardesiam vocamus credo ab ardendo, quod e tectis ad solis radios veluti flammas jaculetur

. Vide Sclaia.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Ardosia et Ardosiaca Tecta, Eadem notione, Engelb. Maghe. Chron. Bonæ Spei pag. 124 :

Fenestræ vitriæ et Ardosiaca Tecta fuerint vastata.