« »
 
BIFFA 1, BIFFA 2.
[]« 1 biffa » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 656b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BIFFA1
1. BIFFA, Panni species, nostris etiam Bife et Biffe. Comput. Ms. ann. 1239 :
Giloto de Bria pro Biffis emptis per Odonem de Cormallio, ad vestiendas feminas reginæ, xxiij. lib. iiij. sol. viij. den.
Costum.[] Paris. in Reg. sign. Noster Cam. Comput. fol 34. v° :
Les Biffes royés de Prouvins xij. den.
Lit. ann. 1293. apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 1259 :
De cascun grant drap qu'il (les drapiers) feront, trois deniers ; de une Bife, trois deniers, d'un petit drap, deux deniers.
Sed et pro Lacerna, seu vestis specie occurrit. Glossar. Lat. Gall. ann. 1348. ex Cod. reg. 4120. Lacerna, est pallium leve et tenue, Gallice Bife. Unde Mirac. B. M. V. Mss. lib. 2 :
Bien li keurt sus, bien le rebiffe,
N'el prise pas une viés Biffe.
[]« 2 biffa » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 656c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BIFFA2
2. BIFFA, Machina jaculatoria et lithobola, cujus meminit Ægid. Roman. de Regim. Princip. lib. 3. cap. 18 :
Aliud genus machinarum habet contrapondus mobiliter adhærens circa flagellam, vel circa virgam ipsius machinæ, vertens se circa hujusmodi virgam. Et hoc genus machinæ Romani oppugnatores appellaverunt Biffam.
Hæc ex Lexico milit. Car. de Aquino.