« »
 
GRADARIUS 1, GRADARIUS 2.
[]« 1 gradarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 091c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRADARIUS1
1. GRADARIUS, Equus tolutaris. Gall. Haquenée.
Molli gradu et sine succussatura nitens
, apud Nonium. Lucilius :
Equus non formosus, Gradarius, optimus vector.
Charta ann. 1406. apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 827 :
Dedit... Episcopo Briocensi suum Gradarium flavum, vulgo sa Hacquenée fauve.
Utitur Nicolaus Specialis apud Murator. tom. 10. col. 979.
[]« 2 gradarius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 091c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GRADARIUS2
2. GRADARIUS, Graduum series, Gall. Escalier. Lit. remiss. ann. 1371. in Reg. 102. Chartoph. reg. ch. 266 :
Respiciens dicta mulier quemdam Gradarium domus suæ, ipsum ascendit, et volens evadere furorem dicti Bertrandi a dicto Gradario credens saltare in quoddam viridarium de subtus Gradarium existens, etc.
Vide Gradarium.