« »
 
PERICLITARI 1, PERICLITARI 2.
[]« 1 periclitari » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 275b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERICLITARI1
1. PERICLITARI, Naufragio perire. Gloss. Lat. Gall. Sangerman. : Periclitari, Perir. Charta Philippi Comitis Flandriæ ann. 1180. in Tabular. S. Bertini :
Si autem gubernatores navium cum sociis suis forte, quod absit, Periclitati fuissent, pro redemptione animarum eorum tricenarium cum præbenda eis, quasi uni ex Fratribus Ecclesiæ concesserunt.
Vide Periculare.
P. Carpentier, 1766.
Glossar. Provinc. Lat. ex Cod. reg. 7657 : Perilhar, Prov. naufragari, Periclitari. Periller, in Annal. regni S. Ludov. edit. reg. pag. 226 :
Avint que à poi que il ne furent tuit Perillé ; car la nef le roy se feri à plain voile en une havaire de terre endurcie.
Occurrit præterea in Lit. ann. 1364. tom. 4. Ordinat. reg. Franc. pag. 429. art. 12. Hinc
P. Carpentier, 1766.
Periclitari, pro Aqua superfundi, exstingui, apud Alex. Iatrosoph. Ms. lib. 2. Passion. cap. 103 :
Videmus enim quia ignis sub viridibus lignis positus Periclitatur, et iterum sublatis eis a quibus Periclitabatur, accenditur.
[]« 2 periclitari » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 275b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERICLITARI2
2. PERICLITARI, Agitari, perturbari. Conc. Ancyran. cap. 15 :
Eos qui inrationabiliter vixerunt et lepra injusti criminis alios polluerunt, præcepit sancta synodus inter eos orare, qui spiritu Periclitantur immundo.
Ex vet. Pœnit. Ms.