1. TENA, vel Tenia, Joanni de Janua, a teno dicitur, estque vittarum extremitas dependens diversorum colorum, vel extrema pars vittæ, quæ dependet coronæ. Glossæ S. Andreæ Avenion. MSS. sæc. xiii : Tenia seu Tena dicuntur lingule que dependent de mitra pontificis. Gloss. Lat. Gall. : Tena, vel Tenia, Bende ou queue de mitre. Provinciale Ecclesiæ Cantuar. lib. 3. tit. 1 :

Contra Clericos portantes infulas, aut Tenas coram Prælatis, etc.

Concilium Lambethense ann. 1281. cap. 22 :

Et cum corona sit character Christianæ militiæ, et revelati cordis ac patuli radiis cœlestibus insigne : ipsi ut veraciter ostendant, se hujus characteris titulum erubescere, Tena coronas abscondunt, quasi cælestes radios repellentes, etc.

Infra :

Portantes infulas aut Tenas coram Prælatis,

aut coram populo publice deferentes, etc. Ubi Concilium Londinense ann. 1268. cap. 5. habet, Infulas, quas vulgo Coifas vocant. Ita Tenæ et Coifæ, idem sunt. Placit. ann. 15. Edward. I. Hereff. rot. 2. in Abbrev. Placit. pag. 279 :

Jurati dicunt quod Reginus Dingge venit in quadam grangia et voluit luctare cum Roberto de Clynton ipso Roberto invito, ita quod cepit ipsum et prostravit ipsum ad ter ram, et Tenam suam de capite suo cepit et in luto projecit.

TENIA, Extremitas vittæ. Vide Tena.

THENIA, pro Tænia. Vide Postena.