« 1 huva » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 269b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HUVA1
« 2 huva » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 269b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HUVA2
2. HUVA,
Discriminale, ornamentum capitis mulierum, Gall. Huve, in Glossar. Lat. Gall. ex Cod. reg. 4120.
Une Huve de soye, in Lit. remiss. ann. 1389. ex Reg. 138. Chartoph. reg. ch. 133. Huvet, eodem sensu, in aliis ann. 1387. ex Reg. 131. ch. 93 :
Le suppliant féry laditte femme un ou deux cops parmi le visaige, dont le Huvet de sa teste chey à terre.Rursum aliæ ann. 1391. in Reg. 141. ch. 178 :
Lesquelx se prinrent à icelle Margue et lui tirerent par force sa coiffe ou Huvet, que elle avoit sur sa teste, hors de son chief.Hinc
« 1 vua » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 394b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VUA1
1. VUA, Vox exclamantis. Gesta Regum Francor. cap. 29 :
Ubi cum vexaretur, dicebat Vua, Vua, quid putatis qualis est ille Rex cœlestis, qui sic tam magnos Reges interficit.
P. , 1766.
◊ Lemovices à la Voul
inclamabant, cum injuriam patiebantur. Lit. remiss. ann. 1409. in Reg. 164. Chartoph. reg.
ch. 112 : Icellui Jameton qui se sentit frappé, commença à crier, comme l'en dit en langaige du pays(Limousin)à la Voul, monsieur le prévost, je suis mort.
« 2 vua » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 394b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VUA2
2. VUA. Charta ann. 885. apud Baldric. Noviom. lib. 1. cap. 52.
et Miræum tom. 2. pag. 935. col. 2 :
Terras cultas et incultas, pervia, Vua, discapia, prata, etc.Sed legendum unica voce Wadriscapia. Vide in Waterscapum.