« »
 
HUVA 1, HUVA 2, VUA 1, VUA 2.
[]« 1 huva » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 269b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HUVA1
1. HUVA, Modus agri cum habitatione coloni, idem quod Huba. Vide in hac voce. Charta ann. circ. 1134. apud Pez. tom. 6. Anecd. part. 1. col. 313 :
Sighardus comes... duas Huvas nobili viro tradidit ad altare S. Petri.
[]« 2 huva » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 269b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HUVA2
2. HUVA, Discriminale, ornamentum capitis mulierum, Gall. Huve, in Glossar. Lat. Gall. ex Cod. reg. 4120.
Une Huve de soye
, in Lit. remiss. ann. 1389. ex Reg. 138. Chartoph. reg. ch. 133. Huvet, eodem sensu, in aliis ann. 1387. ex Reg. 131. ch. 93 :
Le suppliant féry laditte femme un ou deux cops parmi le visaige, dont le Huvet de sa teste chey à terre.
Rursum aliæ ann. 1391. in Reg. 141. ch. 178 :
Lesquelx se prinrent à icelle Margue et lui tirerent par force sa coiffe ou Huvet, que elle avoit sur sa teste, hors de son chief.
Hinc
[]« 1 vua » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 394b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VUA1
1. VUA, Vox exclamantis. Gesta Regum Francor. cap. 29 :
Ubi cum vexaretur, dicebat Vua, Vua, quid putatis qualis est ille Rex cœlestis, qui sic tam magnos Reges interficit.
P. Carpentier, 1766.
Lemovices à la Voul inclamabant, cum injuriam patiebantur. Lit. remiss. ann. 1409. in Reg. 164. Chartoph. reg. ch. 112 :
Icellui Jameton qui se sentit frappé, commença à crier, comme l'en dit en langaige du pays (Limousin) à la Voul, monsieur le prévost, je suis mort.
[]« 2 vua » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 394b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VUA2
2. VUA. Charta ann. 885. apud Baldric.[] Noviom. lib. 1. cap. 52. et Miræum tom. 2. pag. 935. col. 2 :
Terras cultas et incultas, pervia, Vua, discapia, prata, etc.
Sed legendum unica voce Wadriscapia. Vide in Waterscapum.