INVOLARE, Per vim auferre, nostris Voler. Donatus ad 6. Æneid. :

Vola dicitur media pars manus,... unde et Involare dicimus, quum aliquid furtim vola manus subtrahitur ; et Involare rursum, cum violentæ manus in aliquem diriguntur, sicuti Terentius ait : Illi facile in oculos Involem venefico.

Papias : Involare, in volam, i. in manum includere, furari. Gl. Lat. Græc. : Involat, ϰλέπτει, Gloss. Gr. Lat. : Κλέπτης, for, (fur) Involator. Κλέπτω, Furo, involo. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. : Involare, Empaumer, mettre en palme. Cornelius Fronto :

Involat, qui in die venit, surripit clam, id est, furtive.

Canones S. Patricii cap. 32 :

Si per furtum illum Involaverit.

Perperam inviolaverit, apud Waræum. S. Ambros. de Patriarcha Joseph. cap. 6. n. 29 :

Furto Involatus sum de terra Hebræorum.

Utuntur Collatio Legis Mosaicæ cap. 11. Lex Wisigoth. lib. 7. tit. 2. § 3. 6. 10. 21. Lex Burgund. tit. 70. § 3. in 1. Addit. cap. 4. § 1. Lex Alamann. tit. 69. 70. Eckeardus Jun. de Casib. sancti Gall. cap. 10. etc. præter Plautum, Terentium Ciceron. et alios. Hinc

1. VOLARE, Per vim auferre, furari, Gall. Voler. Vide supra Involare.

2. VOLARE, dicitur de Nave velocius navigante, in Annal. Placent. ad ann. 1481. apud Murator. tom. 20. Script. Ital. col. 967 :

Naves dimissas quasi numero 75. violenter desuper Padum Volare facit. Faire Vouler le dragon,

pro Vexillum explicare, in Lit. remiss. ann. 1383. ex Reg. 123. Chartoph. reg. ch. 235.