« »
 
ACCAYRA, ACERA 1, ACERA 2, ACERA 3, ACERA.
[]« Accayra » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 042a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACCAYRA
ACCAYRA, Pugnæ genus, qua scilicet funda lapides jactantur ; Accayrarer, sic pugnare ; a Cairau, Occitan. calculus, caillou. Ita Menardus in Glossar. ad calcem tom. 2. Hist. Nem. Statut. ad regimen ejusd. civit. ann. 1353. ibid. inter Instr. pag. 153. col. 2 :
Item quod nulla persona audeat se Accayrare sive [] facere Accayras in toto territorio et districtu civitatis Nemausi, sub pena quinquaginta sol. Turon. dom. nostro regi applicanda : et qui solvere non posset, fustigaretur per villam Nemausi.
[]« 1 acera » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 053a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACERA1
1. ACERA. Versus vett. in Hist. S. Martini de Campis. pag. 17 :
Per parvas partes perfectas itur ad artes,
Subveniunt magnis animalia parva....
Hic capiendo feras, hic pisces, hic et Aceras.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Per Aceras volucres intelligi suspicor ; hic enim auctor agere videtur de artibus venandi, piscandi et aucupandi.
[]« 2 acera » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 053a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACERA2
2. ACERA, Papiæ in Gloss. MS. Ecclesiæ Bituric. : Acera, offula, furfuratio panis.
P. Carpentier, 1766.
Glossar. vet. ex Cod. reg. 7646 : Acera, offula furfuraceo pane. Rectius certe.
[]« 3 acera » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 053a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACERA3
3. ACERA, Acer, Gall. Erable. Privil. castris de Mailliaco ann. 1229. tom. 5. Ordinat. reg. Fr. pag. 718. art. 34 :
Constituimus[] eciam et concessimus, ut homines prædicti usum suum habeant in dicto bosco ad tremulum et charmen et Aceram.
[]« Acera » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 053b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ACERA4
ACERA. Id est glecoma hederacea. Dief ; ACEDULA.