AGNATIO 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 agnatio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 143c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AGNATIO1

1. AGNATIO, Agnitio, Liberi. Lex Wisigoth. lib. 10. tit. 1. § 17. cujus titulus est :

De mancipiorum Agnitionibus dividendis : Hac rationabiliter naturæ lege compellimur. Agnitionem ancillæ, quæ servo alieno juncta peperit, inter utrosque dominos æqualiter dividendam.

At lib. 3. tit. 2. § 4. habetur Agnatio, id est, nati, liberi :

Agnatio autem servi domino computetur.

Ita etiam in Edicto Theoderici Regis § 65 :

Quoties se ancillæ ingenuus, aut originarius, aut servus forte miscuerit, necesse est ut omnis matrem sequatur Agnatio, id est, filii omnes ad dominum ancillæ pertineant.

Adde leg. un. Cod. Th. de Inquilinis et colonis, et cap. ult. Capitularis ann. 829. Testamentum. S. Aredii :

Nec non et mancipiola hæc et Agnitio eorum inferius comprehensa, etc.

Ita ibi non semel, apud Mabillonium in Analectis tom. 2. Appul. de herbis cap. 59. de plantis dixit. Vide Forcell. h. v.

Agnationis charta, qua dominus servi, cui se ingenua junxit, illis indulget, ut qui ex eis nascentur, liberi permaneant. Hujus formula habetur apud Marculfum. lib. 2. cap. 29. Vide Senatorem lib. 7. Epist. 40.

« 2 agnatio » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 143c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AGNATIO2

2. AGNATIO. Stat. civit. Astæ in Continuat. pag. 3. r° :

Crudelius etiam sæviunt (hæretici) in seipsos, dum post animarum dispendium, corpora denique severæ mortis illecebris, quam per Agnationem veram et veræ fidei possent evadere, etc.

Ubi Agnitionem legendum arbitror.