« »
 
APOTHECARIUS 1, APOTHECARIUS 2.
[]« 1 apothecarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 321c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APOTHECARIUS1
1. APOTHECARIUS, Qui in domibus magnatum conficit bellaria, fructus coctos et saccharo conditos, et alia hujusmodi[] quæ ad secundam mensam pertinent ; qui apothecarius Gallice dicitur, Officier, Maistre de l'office. Leges Palatinæ Jacobi II. Regis Majoric. inter Acta SS. Junii tom. 3. pag xxviii :
Major camerlengus... species et confectas et fructus et similia ad officium Apothecarii pertinentia, quæ extra mensam comederemus facto gustu nobis ministrare
(debeat.) Eodem sensu occurrit ibid. pag. 37. nec non et tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 279. et apud Lobinell. tom. 1. Hist. Paris. pag. 427.
[]« 2 apothecarius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 322a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APOTHECARIUS2
2. APOTHECARIUS, Codicis MS. nomen, in Tabul. S. Petri Carnot. quasi sit Apotheca seu horreum, rebus quamplurimis refertum.
Apotheosis. Divinitatio, contemplatio. Dief.