« »
 
CIBUS 1, CIBUS 2, CIBUS 3.
[]« 1 cibus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 324c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CIBUS1
1. CIBUS, Prandium, in Usibus Fuld. MSS. :
His temporibus oportet dari de celleraria Abbatis caritas fratribus tam ad cœnam quam ad Cibum.
[]« 2 cibus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 324c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CIBUS2
2. CIBUS, Refectio, cibi sumtio, Gall. Repas. Recognit. Albæ-ripæ in Reg. sign. Probus fol. 66 :
Petrus de Chapon est homo comitis, et tenet de eo j. eminam terræ et 2. falcatas prati et debet inde unam eminam frumenti,.... et habet ibi duos Cibos.
Et fol. 67 :
Debet habere de comite ille qui solvit,... Cibum suum.
Vide Receptum 1.
[]« 3 cibus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 324c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CIBUS3
3. CIBUS, Placentæ species. Stat. Mss. eccl. Tull. in unum collecta ann. 1497. fol. 61. v° :
Quarta collatio fit in Cœna Domini,.... et loco hostiarum ministrantur Cibi seu watelli, quos oportebit aliquando cessare et redire ad hostias, ut antiquitus fiebat, quia propter aviditatem edendi dictos Cibos seu watellos, jam non sufficiunt nongenti aut mille.