« »
 
CINNUS 1, CINNUS 2.
[]« 1 cinnus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 333b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CINNUS1
1. CINNUS, Torti oris, in Gloss. Arabico-Lat.
[]« 2 cinnus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 333b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CINNUS2
2. CINNUS, Cygnus. Fridericus II. Imp. lib. 1. de Venat. cap. 2. de Pelicanis :
Hæ sunt aves magnæ ad modum Cinnorum albæ, longum et latum habentes rostrum, sub quo habent pelliculam, quam aperiunt et claudunt piscando ad modum sagenæ.
Sed quod Pelicanum Fridericus, Onocrotalum vocat Bellonus. Adde cap. 4. 9. 23. etc.