« »
 
COLLUM 1, COLLUM 2, COLLUM 3.
[]« 1 collum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 412a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COLLUM1
1. COLLUM, Collo suo usque ad mercatum malefactorem, quem quis occuluerit, deportare, in Capitulari de Ministerialibus Palatinis edit. Baluzianæ cap. 3.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Colli Poena, Idem quod Pilorium, quo Collum constringitur. Diarium Belli Hussitici apud Ludewig. tom. 6. Reliq. MSS. pag. 144 :
In armis suis in prætorio se repræsentare evocantur, sub Pœna Colli, aut alias a civitate bannitione.
Suspendii pœna. Vide Haltaus. voce Hals, col. 783. Ita etiam intelligendum.
P. Carpentier, 1766.
colli Judicium, Jus pilorio reos puniendi. Charta ann. 1292. apud Schwart. in Hist. finium princip. Rugiæ pag. 223 :
Cum omni jure ac utilitate, cum advocatia, precaria, moneta, cum judicio manus et Colli.
Vide in Coilum 1.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Collum Pedis, Gall. Cou de pied, Pedis pars superior et convexa. Acta SS. Junii tom. 1. pag. 155. de S. Pilingotto :
Pedes contractos et ad invicem retortos habuerat : itaque ambulando non pedis plantam, sed quod vulgariter Collum dicitur, super terram ponebat.
[]« 2 collum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 412a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COLLUM2
2. COLLUM, Fascis, onus quod ad collum portatur. Convent. Saonæ ann. 1526 :
Pro qualibet sarcina et unoquoque Collo seu fascio omnium, denarios sex monetæ Saonæ.
Occurrit ibi non semel.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Ad Collum Explectare, Tantum e ramis arborum amputare et succidere, quantum collo vel scapulis potest asportari, apud Stephanotium in Antiquit. Pictav. MSS. tom. 2. pag. 449 :
Habebit etiam hominem qui explectabit ad Collum nemus de Broeis ad omnia necessaria domus suæ.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Ad Collum Furari, in Consuetudin. Marchiæ Dumbarum simili modo dicitur de eo, qui ligna furatur in silvis, quantum collo vel scapulis asportare potest, non amplius.
[]« 3 collum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 412a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COLLUM3
3. COLLUM, pro Colum, Gall. Couloir. Comput. MS. ann. 1358. S. Petri Insul. :
Item pro quadam peste et uno Collo, et tribus coclearibus bosci, v. sol.
Vide Colum 3.