1. CONSUETUDINARIUS, Φιλοσυνήθης, Glossar. Gr. Lat. Comis, affabilis. Idem etiam ac consuetus. Supplement. Antiquarii : Consuetudinarius, συνήθης. Miracula S. Luidgeri n. 21. tom. 3. Martii pag. 657 :

Jamque finitis nocturnis, cum Evangelium more monachis Consuetudinario, etc.

Vita S. Leonis IX. Papæ tom. 2. April. pag. 659 :

Illud etiam habebat Consuetudinarium, etc. Operationes Consuetudinariæ

in Charta Caroli C. apud Doubletum Hist. Sandionys. pag. 801. Jus Consuetudinarium, in Charta ann. 1339. apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 565.

2. CONSUETUDINARIUS, Ritualis liber, in quo officiorum divinorum ritus formulæque describuntur, in quo Consuetudines Conventuales et Monasticæ exaratæ sunt. Bromptonus de Osmondo Sarisberiensi Episcopo :

Hic composuit librum Ordinalem Ecclesiastici officii, quem Consuetudinarium vocant.

Vitæ Abbatum S. Albani :

Duos Textus auro et argento et gemmis ornatos, sine Ordinalibus, Consuetudinariis, Missalibus, etc.

Infra :

Hic quoque consuetudines quas transmisit scriptas Lanfrancus Abbati Paulo, approbavit et conservari persuasit, quas qui videre desiderat, in Consuetudinario scriptas poterit invenire.

Quibus verbis innuuntur Ordinationes Lanfranci Archiepisc. Cantuariensis, quas Monachi tum in Monasteriis, tum etiam in Ecclesiis Cathedralibus observare debent. Ejusmodi sunt Udalrici Consuetudines Cluniacenses, editæ ab R. P. D. Luca Acherio viro doctissimo, et Consuetudines Floriacenses, a Joan. a Bosco.

3. CONSUETUDINARIUS, Consuetudinibus, seu tributis obnoxius. Vide post Consuetudo 4.