« »
 
COOPERTUM 1, COOPERTUM 2.
[]« 1 coopertum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 551a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COOPERTUM1
1. COOPERTUM, vox forestarum, Gall. le Couvert, Dumetum, locus nempe in forestis, arbustis et dumetis consitus, ubi feræ latitare solent, cum venatores eas insectantur. Charta Joannis Regis Angl. de Forestis apud Matth. Paris ann. 1215 :
Unusquisque liber homo de cætero sine occasione faciat in bosco suo, vel in terra sua quam habet in foresta molendinum, vivarium, stagnum, marleram, fossatum vel terram arabilem, extra Coopertum in terra arabili.
Monast. Anglic. tom. 2. pag. 318 :
Et illum campum adhuc tenent ad voluntatem usque ad præsens tempus, qui est de propriis dominicis terris, et extra Coopertum forestæ.
Et tom. 3. pag. 236 :
Habeant et teneant boscos prædictos cum venatione, vasto, et omnibus pertinentiis suis quibuscumque, tam infra Coopertum, quam extra, deafforestatos, liberos et quietos de foresta et placitis forestæ, etc.
Adde Fletam lib. 2. cap. 41. § 2. 3.
Coopertorium, Eadem notione. Leges forestarum Scoticarum cap. 1. § 1 :
Inhibitum est..... ne qui Coopertorium silvarum intrent cum animalibus suis.
Coopertus Mansus, qui alias vestitus. Charta Ermengardis Comitissæ Ceritanensis ann. 893 :
Et in aliis locis in rio Ferrario superiore mansos Coopertos, cum curtes, ortos, etc.
Infra :
Videlicet omnes supra nominatis mansis, casis, casalibus, Coopertis, et discoopertis, (id est, absis) quintanalibus, curtis, curtalibus, hortis, etc.
[]« 2 coopertum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 551a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COOPERTUM2
2. COOPERTUM, Libri tegumentum, Gall. Couverture. Inventio linguæ S. Cataldi tom. 2. Maii pag. 576 :
Invenies quemdam librum plumbeum subtus dictam crucem cum Coopertis plumbeis.
Vide Copertum.