« »
 
DECORIARE 1, DECORIARE 2.
[]« 1 decoriare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 030a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DECORIARE1
1. DECORIARE, Loris cædere, Gallis Escorcher. Gl. Lat. MS. Regium : Degluit, (leg. Degluvit) Decoriavit. Gl. Gr. Lat. : Ἐϰϐυρσῶ, Decorio. Ἐϰδέρω, Decorio, deglubo. Ἀποδέρω, Discorio, degluvo. Martyrologium Gellonense, de S. Bartholomæo :
Ad ultimum in Albano majoris Armeniæ urbe vivens a barbaris Decoriatur.
Lex Ripuar. tit. 76. cap. 6 :
Corio cum capite Decoriato.
Ita præferre Cod. MS. monet Baluz. ubi alii habent Decorticato. Otto de S. Blasio cap. 39 :
Et quemdam læsæ Majestatis convictum pelle exutum Decoriavit.
Decreta S. Stephani Regis Hungar. lib. 2. cap. 26 :
Si quis fornicatur cum ancilla alterius, sciat se reum esse criminis, et pro eodem crimine Decoriari. Si vero secundo cum eadem fornicatus fuerit, iterum Decorietur et depiletur.
Vide Excoriare et Discoriare.
[]« 2 decoriare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 030a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DECORIARE2
2. DECORIARE, Nudare, spoliare. Bened. abb. Petroburg. de gestis Henr. II. reg. Angl. edit. Hearn. tom. 2. pag. 391 :
Beati Martialis feretrum Decoriavit, et alia monasterii illius vasa aurea et argentea asportavit. (Gaufridus comes Britanniæ.)