«
2 dens » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 064c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/DENS2
Dentes Molares, in eadem Lege Fris. § 38.
Μύλιοι, in Gloss. S.
Benedicti, Græcis
γομφίοι. Vide Isidor. lib. 11. Orig. cap. 1.
Dentes Maxillares, in Lege Longobard. lib. 1. tit. 7. § 6. Roth. 52.
Γόμφοι, in Gloss. S. Bened. Vide Gorreum et Medicos.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Dentes Tomei, eidem Sussannæo,
Anteriores in meditullio sunt constituti ; a Græco
scilicet
τομεῖς, Incisores.
Dentes Equini. Albertus Stadensis ann. 1096 :
Pulli etiam equorum Dentes majores, quos
Equinos vulgo appellant, quosque non nisi caballis concedit natura, in ipso partu
protulerunt.
Dentis Evulsio,
Amissio, Pœna olim recepta. Ditmarus lib. 8. initio :
Quicunque
post Septuagesimam carnem manducasse invenitur, abscissis Dentibus graviter
punitur,
apud Polonos. Consuetudines MSS. Solemniaci in Arvernis :
Si
aliquis intraverit de die ortum vel vineam alicujus... et inde extrahat fructus, aut
solvat 7. solidos Podiens. aut amittat Dentem, et sit in optionem ejus delinquentis
solvere dictam pœnam, aut amittere dentem.
P. Carpentier, 1766.
◊ Idem occurrit in Libert.
Montisfer. ann. 1291. ex Reg. 181. Chartoph. reg. ch. 154. et Viennæ ann. 1361. tom. 7.
Ordinat. reg. Franc. pag. 432. art. 30. Fabulam, quamtumvis insulsam, accipe ex Annal.
Victor. Mss. descriptam ad ann. 1187 :
Ab illo autem tempore, quo crux Domini capta
est a Turcis, infantes postea nati non nisi xx. vel xxij. dentes habent, cum ante hoc
tempus xxx. vel vel xxxij. habere solerent.
Dentibus Literas Scindere. Chronicon Montis Sereni ann. 1214 :
Papa motus ejus instantia, et causa
cognita jussit ut literas datas Dentibus scinderet, quod literis cassatis fieri
solet.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
De Dentibus et Naribus. Charta Bernardi de Turre ann. 1308. apud Baluz. Hist. Arvern. tom. 2. pag. 781 :
Item de sanguine fluenti et cognito supra oculos vel infra, si cum sola manu vel
pugno, sine alio instrumento, postquam de Dentibus et naribus, et etiam tunc si enormis
fuerit læsio subsecuta, si clamor factus fuerit, septem solidos dabit malefactor Domino
pro emenda, et passo injuriam satisfaciet ad regardum Consulum.
Vide Hist.
Dalph. pag. 32. Edit. Paris.