« 1 desperatus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 081c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DESPERATUS1
1. DESPERATUS, Διάδοχος, in Gloss. Lat. Græc.
De catallis eorum qui de se sunt homicide, et eorum qui excommunicati vel Desperati moriuntur... Desperati autem moriuntur qui per octo dies vel amplius gravi egritudine et periculosa oppressi communionem et confessionem sibi oblatam recusant ac differunt, et in hoc moriuntur.
A Chartres fu che truis uns clersOrgellous, veules et Despers.
Si quis, undecumque sit, aliquem offendi fecerit... per aliquem vel aliquos, qui assassini, malandrini seu Desperati appellarentur, si talis offensus moriatur, talis offendi faciens pœna capitis moriatur.