« »
 
DIGNATIO 1, DIGNATIO 2.
[]« 1 dignatio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 117b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIGNATIO1
1. DIGNATIO, Misericordia, liberalitas, humanitas : vox frequens Tertulliano et Cypriano. S. Zeno Invitat. 5. ad Fontem :
O admirabilis et vere divina sacrosancta Dignatio, ut quæ parturit, non gemit ; qui renascitur, plorare non novit.
Lex ult. Cod. Th. de Privileg. eorum, qui in sacro Palat. (6, 35) :
Quæ, dum in palatio constituti sunt, aut Dignatione nostra quæsierunt, etc.
Supra, donis nostris. Vide Juretum ad Symmach. lib. 9. Epist. 63.
[]« 2 dignatio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 117b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIGNATIO2
2. DIGNATIO, Gloss. Gr. Lat. : Ἀξίωμα, hæc Dignatio, hæc dignitas, honos, meritum, stipendium. Gloss. Lat. Gr. : Dignatio, ἀξία. Qua notione vocem hanc usurpant Tacitus non uno loco, Cicero ad Attic. Epist. 10. lib. 10. Curtius, Seneca, Justinus, et alii. Vide Festum. Est præterea titulus honorarius, in Epistolis[] S. Augustini, Ruricii, Arnulfi Lexov. et aliorum frequens. Willelm. Brito lib. 6. Philippidos :
Audiat et nostris placide sermonibus aurem
Inclinare velit Dignatio vestra benignam.