« 1 dignitas » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 117c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIGNITAS11. DIGNITAS, in Ecclesiasticis beneficiis, dicitur, quando beneficium habet administrationem
          rerum Ecclesiasticarum cum jurisdictione : vel ex eo, quod habet nomen dignitatis cum
          prærogativa in Choro et Capitulo ; denique quando Constitutio vel Consuetudo Ecclesiæ
          habet, quod beneficium habeatur et reputetur pro dignitate. Ita Archidiaconus de
          Consuetudinibus cap. 1. lib. 6. Singularis est locutio
            in Annal. Bened. tom. 4. pag. 259. ad annum 1018. ubi Abbas S. Martialis Odolricus
            dicitur, adfuisse ordinationi Amalfredi in S. Eparchii Abbatem electi, Stipatus
              Dignitate Monachorum, hoc est, si bene conjecto, a Monachis Dignitate aut virtute
            conspicuis, nisi mavis Dignitatem hic pro ambitu sumi vel
        comitatu.
      
