« »
 
DIVISOR 1, DIVISOR 2.
[]« 1 divisor » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 151a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIVISOR1
1. DIVISOR, Qui dapes in mensa dividit, dissecat. Gl. Græc. Lat. : Διαμεριστής, Divisor. Gloss. Saxon. Ælfrici : Divisor : Dælere, i. e. Divisor, distributor, a dælon, dividere, dæl, pars, portio.
P. Carpentier, 1766.
Diviseour, eodem sensu, in Poem. Rob. Diaboli MS. :
Lors sont mandé li crieours,
Et li maistre Deviseours
Chou qu'il doit crier li aprendent.
[]« 2 divisor » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 151a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIVISOR2
2. DIVISOR, Judex, arbiter, in Onomastico ad calcem tomi 5. Anecdot. Martenianorum. Vide Divisa 5.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Divisor Juramenti, Qui juraturo sacramenti formulam præscribit. Consuetud. Furnenses ex Archivo Capituli Audomarensis :
Quicumque adjornatus fuerit, et prima die non venerit, readjornari debet ad secundam diem, et si tunc non venerit atinctus est ; et si venerit et legitimum impedimentum ostenderit, petendo sacrosancta et Divisorem juramenti, hoc est, Stavera, stabit in placito suo, et si ita non fecerit, atinctus est.
Belgis Stavenden eedt, est alicui juramentum præscribere seu dictare, ut illud ad verbum recitet ; hinc Stavera, qui illud dictat.