« »
 
DRAGMA 1, DRAGMA 2.
[]« 1 dragma » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 192a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DRAGMA1
1. DRAGMA. Vita S. Eusebiæ Abbatissæ Hamaric. :
Laurea condecorat caput, in quo lilia vernent,
Pectore Dragma micat, quam viva smaragdus inumbrat.
Alias Dragma est manipulus. Marius Mercator lib. Subnotationum in Scripta Juliani cap. 8. pag. 24 :
Hoc et de Dragmate vel manipulo, qui perierat. Δράγμα,
Græcis.
P. Carpentier, 1766.
Gemma vel Manipulus. Chron. Joan. Whethamst. pag. 443. ubi de donis factis monast. S. Albani :
Largicionisque Dragmas in tipicam nostram Jerusalem intulere.
[]« 2 dragma » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 192a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DRAGMA2
2. DRAGMA, Interrogation, Question, Dragmaticus, Interrogant. Gl. Lat. Gall. Sangerm. MS. J. de Janua : Dragma, Quæstio sive interrogatio ; hinc Dragmaticus, i. Interrogativus : unde quoddam genus loquendi dicitur Dragmaticus, quod fit inter interrogantem et respondentem, etc. Est Græc. δρᾶμα, Fabula, tragœdia, etc.