« »
 
GARNIRE 1, GARNIRE 2.
[]« 1 garnire » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 035c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GARNIRE1
1. GARNIRE, Ornare, instruere, parare, munire, Gall. Garnir, Ital. Guarnire, a Teutonico Garen, Saxon. Gearvian, Parare, præparare. Concilium Turon. ann. 925. inter Anecd. Marten. tom. 4. col. 72 :
Ad omnem legem examinandam, quamcumque ei Synodus indicasset, semper Garnitus adesset :
id est, instructus et præparatus. Lectus Garnitus, Gallice Lit Garni, Lectus instratus, in Testamento ann. 1392. tom. 2. Maceriarum Insulæ Barbaræ pag. 672 : Lecti muniti sive garniti, in Charta ann. 1500. De vocis etymo vide Oct. Ferrarium in Orig. Ital. Menagium in Gall. et Schilterum, quem secuti sumus, in voce Gar.
Garniamentum, Instructus, quidquid ad instruendam vestem, vel adornandam confert, vulgo Garniture d'habit. Monasticum Angl. tom. 2. pag. 321 :
Et cuilibet eorum per annum tres ulnas telæ, .... et unum Garniamentum laneum quolibet anno.
Computum Stephani de la Fontaine. Argentarii Reg. anni 1351 :
Pour 3. pieces de drap d'or de Damasque, pour faire à M. le Dauphin une robe de trois Garnemens qu'il ot le jour des Espousailles de la Reine de Navarre sa sœur.
Cap. des pennes et fourrures :
Pour fourrer les robes et Garnemens, que lesdits Seigneurs ont euz en ce terme, etc. Pour fourrer une robe de 6. Garnemens, etc. Pour fourrer deux paires de robes de 4. Garnemens, et de 6. Garnemens, qu'il ot la veille de Noel.
 :
Belle robe et beau Garnement
Amendent les gens durement.
Le Roman de Siperis de Vineaux :
Hardement ne vient mie de noble Garnement,
Ains vient de gentil cuer ou prouesse se prent.
Guillelmus Guiart :
Là veissiez à l'empressier,
Armes acerées bessier,
Sus Garnemens brunis sans tache,
Comme espées, coutiaus, et haches.
MS :
Moult furent chier leur Garnement
En riche atours, en beaulx dras.
Vide Rastellum verbo Garnishement.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Garnimentum, Instructus et ornatus quivis rei cuilibet convenientes. Statuta Massil. pag. 361 :
Balistæ sint bene garnitæ de omnibus Garnimentis sibi necessariis, et sint ad c. lib. carrelli pro singulis balistis.
Testamentum anni [] 1298. apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 1307 :
Exceptis tamen..... vaissilomentis meis argenteis omnibus, totalibus, quæcumque habeam, utensilibus, et aliis Garnimentis hospitiorum meorum, etc.
Charta anni 1300. apud Baluz. tom. 2. Hist. Arvern. pag. 298 :
Cum dictarum terrarum, locorum et castrorum mandamentis, Garnimentis, feudis et retrofeudis, justitiis altis et bassis.
Testamentum anni 1392. in Maceriis Insulæ Barbaræ tom. 2. pag. 671 :
Item domum pridem dicti carissimi fratris sui... una cum toto Garnimento et vasis vinariis infra eandem domum existentibus.
Occurrit rursus in Hist. Dalphin. tom. 2. pag. 406.
Guarnimentum. Constitut. Siculæ lib. 3. tit. 36. § 1 :
Et quod sellas et scuta munire debeant necessariis, et fortibus Guarnimentis.
Guarnimentum, Apparatus bellicus, Ital. Guarnimento. Rollandinus in Chron. lib. 10. cap. 5 :
Et cognito per Ecelinum, quod, quantum in numero personarum, Guarnimentum Ecclesiæ suo Guarnimento comparari non poterat, etc.
Utitur rursus lib. 1. cap. 4. et 14. lib. 6. cap. 6. lib. 8. cap. 1. ut et Bartholomæus Scriba lib. 6. Annal. Genuens. ad annum 1238. Ogerius Panis lib. 4. eorumd. Annal. ad ann. 1204. et 1206. Auctor Chronici Parmensis ad annum 1295. etc. Adde Hist. Cortusior. lib. 1. cap. 5. 20. 23. lib. 5. cap. 6. etc. Garnissement, apud Littletonem sect. 111. Vide Pergaminum in Guernire.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Guernimentum. Chron. Parmense ann. 1305. apud Murator. tom. 9. col. 854 :
Item eodem tempore de mense Augusti... quum diceretur Parmæ, quod domini de Rubeis faciebant Guernimenta Segalariæ, dominus Ghibertus de Corrigia Defensor prædictus misit illuc quemdam suum famulum nomine Zenardum, ad sciendum si erat verum de dictis Guernimentis.
[]« 2 garnire » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 036c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/GARNIRE2
2. GARNIRE, Instituere, educare. Testam. Raym. Trencavel. ann. 1154. inter Probat. tom. 2. Hist. Occit. col. 551 :
Et relinquo ei meum filium pro Garnire, et pro facere militem.