1. GRAMMATICUS, Disciplinis liberalioribus instructus, eruditus. Gl. Lat. MS. Reg. Cod. 1013 :

Grammaticus, scholasticus, vel literatus.

Diomedes lib. 2. de Arte Grammat :

Grammaticus, Latine literatus est appellatus.

Leo Ost. lib. 1. cap. 50 :

Majo Presbyter atque Grammaticus.

Paulus Warnefrid. de Gestis Longob. lib. 2. cap. 13 :

In arte Grammatica sive Rethorica, seu etiam metrica clarissimus extitit.

Lib. 6. cap. 7 :

Et tempore floruit in arte Grammatica Felix,.... quem in tantum rex ditexit, ut ei baculum argento auroque decoratum inter reliqua suæ dignitatis munera condonaret.

Petrus Diac. in Præfat. ad lib. 4. Chronici Casin :

Ego namque, quem non Grammaticorum scientia ornat, non eloquentiæ gloria, non sapientium peritia.

Huc spectant ista Georgii Acropolitæ cap. 29 :

Καὶ νῦν τῆς ἐγϰυϰλίου ἀπηλλαγμένος τῆς παιδεύσεως, ἣν Γραμματιϰὴν ϰατονομάζουσιν οἱ πολλοί.

Alias Grammaticus est Professor litterarum, ut est in Actis purgationis Cæciliani initio. Vide Glossar. med. Græcit. col. 265.

2. GRAMMATICUS, Notarius, Secretarius. Hier. Blanca in Comment. Rer. Aragon :

Ipsi Notarii ac privilegiorum hujusmodi scriptores, tum Scribæ regii, tum et quandoque Grammatici Regum appellari, Græco nomine retento, consueverunt.

Ita a Græcis Scriptoribus, seu Byzantinis, hanc vocem usurpari monuimus in Præfat. ad Cinnamum et in Glossar. med. Græcit. col. 265.