« »
 
HONESTE 1, HONESTE 2, HONESTE 3.
[]« 1 honeste » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 227c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HONESTE1
1. HONESTE, Viriliter, fortiter. Roberti Monachi Hist. Palæst. lib. 4. cap. 18. apud Ludewig. tom. 3. pag. 10 :
Videntes autem aliæ acies quod vexillum Boamundi tam Honeste esset ante alios delatum, illico redierunt retrorsum.
Ibidem pag. 83 :
Quia jam cum iis in retroactis Honeste pugnaverat, pacem obtinuit.
[]« 2 honeste » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 227c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HONESTE2
2. HONESTE, Decenter, cum reverentia. Ordinar. MS. S. Petri Aureæ-val. :
Cantetur prædictum evangelium suo cantu solito et notato in libris Honeste et devote.
[]« 3 honeste » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 227c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/HONESTE3
3. HONESTE, Congruenter, rite. Charta ann. 1183. in Chartul. Clarifont. ch. 86 :
Quod missam unam pro anima ejus et pro animabus fidelium defunctorum celebrari faciet omni die, quo Honeste poterit celebrari.
Supra :
Quando rationabiliter poterit celebrari.
In alia ann. 1180. ibid. ch. 85 :
Quando cantari poterit.
Vide infra Honestus.