« »
 
INFATUATUS 1, INFATUATUS 2.
[]« 1 infatuatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 352b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INFATUATUS1
1. INFATUATUS. Hebes, stultus, rebus[] suis male consulens. Herimannus de Restaurat. sancti Martini Tornac. cap. 94. de Hugone Capeto :
Proditione ac dolo Ascelini Laudunensis Episcopi nocte Laudunum ingressus cum militari manu, Karolum Regem cognatum suum, qui cognominabatur Infatuatus, in turre Laudunensi cepit, vinctumque catenis regno privavit.
[]« 2 infatuatus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 352c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INFATUATUS2
2. INFATUATUS, Fatuus, sapore carens. Epist. 27. Froth. episc. Tull. tom. 6. Collect. Histor. Franc. pag. 397 :
Quapropter misi libram, ut consideretis qualiter carra nostra sale inde mihi revertantur onusta, quia absque sapore salis Christiani vita, ut nostis, Infatuata est.