1. INIMICUS dicebatur, qui ob delictum aliquod inimicitiam domini sui feudalis incurrebat. Charta Archemb. præp. Vindoc. ex Chartul. Major. monast. pro pago Vindoc. ch. 17 :

Bannum quoque de omnibus in toto Curtirast commanentibus, tam de amicis quam et de universis hominibus meis ; ut si forte amicus ad molendinum alterum moluerit, quem inde non possim justiciare, remaneat Inimicus.

Vide supra Amicus.

2. INIMICUS, Diabolus, hostis generis humani. Arnobius Junior in Psalmum 78 :

Tunc efficimur in derisu omnibus dæmoniis, qui ideo vicini nostri et inimici dicuntur, quia nec uno quidem puncto ab inimicitiis juxta nos positi non recedunt.

Ita appellatur passim a Patribus, a Rabano lib. 2. de Instit. Cleric. cap. 55. Jona in Vita S. Eustasii Abb. Luxov. n. 11. Simeone Dunelm. lib. 2. de Dunelmensi Eccl. cap. 7. etc. Epitaphium Bertæ Comitissæ, Marchionis Adalberti, uxoris, in Eccl. Lucensi :

Permansit felix, seclo dum vixit in isto,

  Non Inimicus eam vincere prævaluit.

Joannes Xiphilinus in 3. jejunii hebdomadam :

Τὸ δὲ Σατὰν ὄνομα, τὸν ἀντιϰείμενον σημαίνει.

Vide Didymum Alexand. contra Manich. pag. 24.