« »
 
MATIA 1, MATIA 2.
[]« 1 matia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 305c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MATIA1
1. MATIA, Baculus, officii seu dignitatis insigne. Chron. Parmense ad ann. 1302. apud Murator. tom. 9. col. 844 :
Et videns ipse dominus Maphæus, quod non poterat resistere dictis adversariis suis, in instanti sine aliquo prælio et sine tenore deposuit in dicto exercitu dominium civitatis Mediolani, et baculum sive Matiam sui capitaneatus, et se posuit in dictum dominum Albertum Scotum.
Vide Mazia.
[]« 2 matia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 305c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MATIA2
2. MATIA. Papias : Matia, intestina, quæ sordes emittunt, unde Matiarii dicuntur, qui eadem tractant ac vendunt. Hinc etiam Matiarii nuncupantur latrinarum destercoratores.