« »
 
MULA 1, MULA 2.
[]« 1 mula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 537a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MULA1
1. MULA, perperam pro muta, Quodvis vectigal. Charta ann. 1336. apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 524 :
In bonis suis hereditariis, videlicet theloneis, Mulis et aliis quibuscunque possessionibus seu bonis et eorum juribus, etc.
Alia ejusdem anni ibid. pag. 525 :
Et nihilominus ipse dom. Joannes parte redituum, theloneorum et Mularum... de nostro beneplacito uti ac frui debet... Hoc ipsum habere tenebitur super Mula et theloneo supradictis.
Vide Muta 1.
[]« 2 mula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 537a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MULA2
2. MULA, Crepida, Gall. Mule. Concil. Tarracon. ann. 1591. inter Hispan. tom. 4. pag. 509 :
Nullus clericus subuculam collari et manicis rugatis seu lactucatis deferat.... sed nec Mulas ornamentis aureis, argenteis aut sericis ornari patiatur.
Vide Mule.