« 1 obauditio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 002a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OBAUDITIO1
1. OBAUDITIO, Ingrata auditio, seu ingratus sermo. Acta S. Anatholiæ, tom. 2. Julii pag. 682 :
Si nostram Obauditionem quæ durior nostris insonuit auribus, (vultis) mollescere, divinis utimini scriptis.Vide Obaudire 3. Vide Haltaus. Glossar. German. voce Uberhore, col. 1817.