AUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Aus » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 491b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AUS

AUS. Vulgo aïeul :

Avus, non aus (App. ad Probum, Meyer, text. bas latins, 1, l. 25.)

AURUS AUSARE © École des chartes.

« Os » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 070b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OS1

OS, Oris. In Ore gladii. Vetus versio Lucæ cap. 21. voce 24 :

Πεσοῦνται στόματι μαχαίρας, Cadent in Ore gladii.

Theophanes :

Στόματι μαχαίρας ἀπέϰτεινεν.

Hist. Misc. :

Ore machæræ occidit.

Ita etiam Theophylactus Simoccata lib. 7. cap. 8. Gregorius Turon. lib. 2. Hist. :

Ne universa multitudo in Ore gladii rueret.

Annal. Genuens. ad ann. 1188. tom. 6. Muratorii col. 359 :

In Ore gladii castellum illud cepit et funditus destruxit.

Phrasis est Hebraica, quæ occurrit Exodi 17. 13. Num. 21. 24. Deuter. 13. 15. et 20. 13. 17. Josue 6. 21. et alibi in Bibliis sacris.

P. Carpentier, 1766.

◊ Mirac. S. Domin. tom. 1. Aug. pag. 652. col. 1 :

Juvenis quidam... os quoddam grossæ persicæ usque ad Os stomachi transglutivit ; sed ultra nullatenus transire valens, ibidem infixum remansit.

Ubi primum Os, genit. Ossis, nucleum mali perfici significat ; alterum Os, genit. Oris, gulam stomachi seu œsophagum indicat.

Os Claudere et aperire novis Cardinalibus. Vide Ceremoniale Rom. lib. 1. sect. 8. pag. 78. 79.

Os Aureum, dictus S. Joannes Patriarcha CP. qui Græcis Χρυσόστομος. Facundus Hermianensis lib. 4. cap. 2 :

Agedum veniamus et ad illud Os aureum Constantinopolitani Joannis, etc.

Nicolaus I. PP. Epist. 8. et vetus Scheda post Pœnitentiale Theodori pag. 361 :

Sanctus Joannes Os aureum.

Interdum unica voce : Synodicum Raphaëlis Archiepiscopi Nicosiensis pro Græcis cap. 6 :

Et ut qualibet die maxime in Quadragesima quilibet Parochialis Sacerdos Missam cantet integram secundum morem S. Basilii et S. Joannis Osaurei, nisi fuerit impeditus.

Os Aureum, præterea dictus Hibernis S. Gregorius M. Cummianus Hibernus de Controv. Paschali :

Ad Gregorii Papæ urbis Romæ Episcopi, a nobis in commune suscepti, et Oris aurei appellatione donati, verba me converti, etc.

S. Leo IX. PP. in Epist. ad Leonem Achridanum, de S. Augustino :

Beatus et Catholicus doctor Augustinus, in Latinaque lingua clarissimus, atque noster Chrysostomus.

Galfridus de Vinosalvo ad Innocent. III. PP. :

Esto quod in verbis aut hic aut ille sit Ore
Aureus, et totus resplendeat ; os tamen ejus
Impar est, orisqne tui præjudicat aurum.

Isidorus Pacensis de S. Ildefonso :

Mellifluæ Os aureum in libris diversis eloquentiæ.

L. Favre, 1883–1887.

Os Aureum, præterea dictum quoddam opus S. Joannis Chrysostomi :

Os aureum I. in thesaurario ecclesiæ Claromont. an. 980.

Mus. Arch. dep. p. 41.

P. Carpentier, 1766.

Esse ad Os suum, Sumptibus suis ali. Reg. S. Justi in Cam. Comput. Paris. ubi de Feud. Norman. fol. 160. v°. col. 1 :

Philippus de Blarru tenet unum feodum loricæ de rege, unde debet unum annum et dimidium diem de custodia apud Vernonem ad custum suum et ad submonitionem domini regis ; et in anno, quo facit custodiam,..... debet exercitum et equitatum ad suum custum, excepto quod ipse in propria persona debet esse ad custum domini regis, ad Os suum et hernesium suum debet esse ad suum custum proprium.

« Os » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 070c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OS2

OS, Ossis, Tibia. Miracula B. Catha rinæ Suecicæ n. 3. tom. 3. Martii pag. 521. col. 2 :

Quo facto, extendebat filius mortuus unum Os : quo viso pater et omnes alii præsentes, qui hoc inspiciebant, fortius clamabant pro auxilio dictæ Dominæ Catharinæ : et sic extendit secundum : deinde brachia et caput, et sic totum corpus ; ita quod in brevi convaluit.

Ibidem recurrit pag. 523. col. 1. et pag. 526. col. 2.

Ossa Animalium,

quasi pro vitanda animalium peste, alicubi suspendere

, vetitum in Concilio Londoniensi ann. 1075. et in Decretis Lanfranci Cantuariensis Archiep. in Monastico Anglic. tom. 3. pag. 307. Vide Lindenbrogium ad Ammianum lib. 19. pag. 86.

Os Sonans. Lex Aleman. tit. 59. § 4 :

Si autem de capite Os fractum tulerit de plaga, ita ut super publica via lata 24. pedes in scuto Sonaverit, illud Os cum 6. sol. componat.

Lex Ripuar. tit. 68. § 1 :

Si quis in capite, vel in quocumque liber membro plagatus fuerit, et Os exinde exierit, quod super viam 12. pedum in scuto jactum Sonaverit, etc.

Lex Frision. tom. 22. § 70 :

Si de vulnere Os exierit tantæ magnitudinis, ut jactum in scutum trans publicam viam sonitus ejus audiri possit, etc.

Ita fere in Addit. 3. § 54. et in Lege Longob. lib. 1. tit. 7. § 3. Rothar. 47. Ex quibus liquet Os sonare super scutum dici, cum ejus est magnitudinis, ut jactum trans viam publicam 12. aut 24. pedum, in scutum, æreum forte aut ferreum, sonum ita edat, ut audiri possit. Vide Grimm. Antiq. Jur. German. pag. 77. num. 7.