«
2 potentia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 437a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/POTENTIA2
2. POTENTIA, Scipio, fulcrum subalare, nostris vulgo
Potence. Mirac. S. Lifardi sæc. 1.
Bened. pag. 164 :
S. Lifardum viderunt assistere tenentem baculum in manu dextera,
qui vulgari vocabulo nuncupari Potentia consuevit.
Bulla Bonifacii VIII. PP.
ann. 1297. tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 88 :
Habitum vero cum signo quod Potenciam
vocant, in honorem ipsius B. Anthonii tam abbas quam canonici seu fratres præfati juxta
morem solitum ipsius hospitalis, semper et ubique deportent.
Mirac. MSS. Urbani
V. PP. :
Stetit impetens, nec poterat ambulare nisi cum Potentiis sive
crossis.
Occurrit præterea apud Martenium tom. 3. Anecd.
col. 1942.
tom. 6. Ampliss. Collect. col. 1008. in Actis SS. tom. 2. Januar. pag. 161. tom. 4. Maii
pag. 571. etc.
P. Carpentier, 1766.
◊ Unde
Potencier,
qui ejusmodi
potentia præ infirmitate utitur. Lit. remiss. ann. 1394. in Reg. 146.
Chartoph. reg. ch. 241 :
La femme d'un appellé le Caumunier, Potencier et
cousturier.
Mirac. MSS. B. M. V. lib. 1 :
As Potenciers fait jetter puer
Leurs potences et leurs bastons.
P. Carpentier, 1766.
◊ Pastoc, eadem
notione, in Lit. remiss. ann. 1457. ex Reg. 189. ch. 181 :
Le suppliant d'un Pastoc
et potence qu'il avoit et dont il se soustenoit,.... frappa deux ou trois coups icellui
Simon.
P. Carpentier, 1766.
Potentia, Manubrium, a forma sic nuncupatum. Inventar. MS. thes. Sedis Apost. ann. 1295 :
Item unam Potentiam, quæ est sicut uno manica cultelli, cum baculo curto de
sandalis.