« »
 
RAPINA 1, RAPINA 2, RAPINA 3.
[]« 1 rapina » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 016b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RAPINA1
1. RAPINA, Infirmitas in falconibus. Anonymus de Falconibus secundum Aquilam, etc. :
Si infirmitate, quæ Rapina dicitur, infirmetur, succo artemisiæ cibus ejus intinguatur.
[]« 2 rapina » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 016b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RAPINA2
2. RAPINA, Raptus. Vide Mazacrium.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Rapina Mortui, Idem, ut videtur, quod mox Rapoworfin, Sepulcri violatio. Consuetud. Furnenses ann. 1240. ex Archivo S. Audomari :
Dominus comes retinet sibi ad justificandum per curiam suam murdificationem.... combustionem... Rapinam mortui, id est, Troof.
[]« 3 rapina » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 016b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RAPINA3
3. RAPINA, Pensitationis species, quæ ex consuetudine præstatur. Charta Isabellæ comit. Carnot. ann. 1247. inter Instr. tom. 8. Gall. Christ. col. 534 :
Dedi etiam dictis monialibus (Romorentinis) quandam costumam, quæ vocatur la Rapine, quam habeo in eodem territorio, cum omni jure et dominio quæ ibi habui, retenta tamen mihi et hæredibus meis alta justitia in eodem.