« »
 
SERTARE 1, SERTARE 2.
[]« 1 sertare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 441b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SERTARE1
1. SERTARE, Claudere, quasi sera occludere. Tabularium Casauriense :
Cum medietate de uno sedio de molino, cum insula, introitu et exitu suo, et cum aqua, levata, et pausata, et cum forma, in fractando, et in Sertando cum omni firmamento, quantum ad ipsum molinum pertinet.
Vide Sertura.
[]« 2 sertare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 441b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SERTARE2
2. SERTARE, Sertum imponere, coronare. Gloss. Lat. Græc. : Sertat, στεφανοῖ. Mart. Capella lib. 5 :
Caput regali majestate Sertatum.
Longinus in Vita S. Stanislai Episc. tom. 2. Maii pag. 233 :
Uterque in cœlesti gloria sidus irradians, uterque tribus Sertatus aureolis.
Serta suspendere simulacris, in leg. 12. Cod. Theod. de Paganis. (16, 10.)