« 1 superventus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 671c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SUPERVENTUS1
1. SUPERVENTUS, Verbum militare, quo pro incursione utuntur Vegetius lib. 1. cap. 21. lib.
3. cap. 1. 3. 6. 7. 8. 10. 19. 22. 26. S. Hilarius in Fragmentis pag. 11. Sidonius lib. 3.
cap. 3. etc. Est præterea
Superventus, Latrocinium. Idem Sidonius lib. 6. Epist. 4.
Vargorum, latrunculorum sic dictorum, Superventum, latrocinium postea appellat. Lex Burgund. tit. 39. § 1 :
Si quis Superventu aut latrocinii scelere negotiatorem aut aliquem occiderit, etc.Addit. 2. § 10 :
Qui violentiam fortasse, Superventum, vel quodlibet crimen admiserint, etc.Papianus tit. 20 :
Si quis Superventu sive diurno sive nocturno quemque fuerit aggressus, etc.Ubi Superventus, pro violentia, sumitur. Dicitur etiam
Superventum. Glossæ Philoxeni :
Ἐπιϐολή, Superventum.Aliæ Glossæ :
Superventum, ἐπανάστασις, ἐπιϐολή.Gloss. Græc. Lat. :
Ἐπανάστασις, insurrectio, Superventum ; ἐπιῤῥίπτω, Superventum facio.Pragmatica Sanctio Justiniani cap. 7 :
A Theodorici Regis temporibus, usque ad nefandissimi Totilæ Superventum.Gregorius Turon. lib. 8. Histor. cap. 40 :
Furta, Superventa, pervasiones.Vide eumdem lib. 3. cap. 16. Lex Salica tit. 15 :
Si quis hominem ingenuum in Superventu expoliaverit.
Superventio, Eadem notione. Flodoardus lib. 3. Hist. Rem. cap. 13 :
De Superventione paganorum.Adde Capitula Caroli C. tit. 25. cap. 2.