« »
 
SYNCOPA 1, SYNCOPA 2.
[]« 1 syncopa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 689b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SYNCOPA1
1. SYNCOPA, Syncopare. Est autem Syncopare, scindere, seu potius intersecare, Gallis Entrecouper. Alanus de Insulis in Planctu naturæ :
Inter has circulus elucens ad Zodiaceæ obliquitatis similitudinem, pretiosorum lapidum stellatus monilibus, sidereæ contiguitatis oscula Syncopabat.
Ibidem :
Sicque per ascensum male Syncopat illa mariti
  Corpus, furtivo dum metit ense caput.
Rursum :
Qui minas Ponti sepelis et auges
Syncopans cursum pelagi furiosi.
Adde eumdem pag. 314. præterea Briton. lib. 9. Philip. v. 449. et Archithrenium lib. 1. cap. 17. extremo.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Syncopatio, Eadem notione. Statuta Eccles. Valent. inter Conc. Hisp. tom. 3. pag. 507 :
Ista verba semper proferre debet sacerdos sine aliqua Syncopatione.
Syncopare, Verba non omnino pronuntiare ; sed ea quasi secare, quomodo Couper les mots dicimus. Verba dimidia, non integra transilientes, ut ait S. Bernardus serm. 40. super Cantica Cantic. Synodus Cicestrensis ann. 1289. cap. 15 :
Quæ autem tractant vel legunt, (in Ecclesia) distincte proferant et aperte, non transiliendo, neque transcurrendo, vel Syncopando, etc.
Bulla Nicolai III. PP. apud Bzovium ann. 1280. n. 5 :
Missæ quoque et omnia divina officia.... in ipsa decantanda Ecclesia, non dicantur per Syncopam, vel transcursum ; sed..... studiose celebrentur pariter et devote.
Ita in Concilio Rotomagensi ann. 1335. c. 1. Admonitio Guillelmi Episcopi Magalonensis ad Clerum de Modo dicendi Horas :
Qui bene non dicit Horas, Deus hunc maledicit :
Syncopa vitetur, versus non anticipetur,
Donec finitus omnino sit bene primus.
Concilium Lateranense sub Innocentio III. c. 17 :
Et somno residuum relinquentes, vix ad diurnum concentum avium excitantur, transcurrendo undique continuata Syncopa matutinum.
Concilium Sarisberiense ann. 1217. cap. 36 :
Ita quod ex festinatione nimia verba non præcidantur, vel Syncopentur.
Adde Synodum Wigorniensem ann. 1240. cap. 10. Constitutiones Synodales Episcopi Anonymi ann. 1237. cap. de Sacr. altaris, in tom. 2. Concil. Angl. Synodum Rotomagensem ann. 1335. c. 1. etc. Vide Syncopizare 1.
P. Carpentier, 1766.
Hinc Sincoper les paroles, Verba interrumpere, ut eorum sensus pervertatur. Lit. remiss. ann. 1385. in vol. 7. arestor. parlam. Paris. :
Aucuns haineux du suppliant l'ont fait emprisonner pour cause des dittes paroles, voulans par haine aggraver ou Sincoper lesdites paroles et l'entendement d'icelles.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Syncopati Anhelitus, Interrupti, Galli Entrecoupés. Elmham. in Vita Henrici V. Regis Angl. cap. 25. pag. 57 :
Et vix, inter Sincopatos anelitus, sermonem proferens, festinanter, inquit, sitis parati ad prælium, etc.
P. Carpentier, 1766.
Sincopatim, Interrupte, distinctis intervallis. Stat. eccl. Tull. MSS. ann. 1497. fol. 6. v° :
Campanæ simul Sincopatim ac pluries pulsantur.
Ibid. fol. 8. r° :
Capitulum vero semper pulsatur cum prima campana Sincopatim cum modicis intervallis, et in fine cum multiplicatione [] cliquetorum, ut omnes festinent venire, qui in eo vocem habent.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cincopare, pro Syncopare, apud eumd. Elmham. cap. 48. pag. 119 :
Segnicies in agendis adeo infructifera noscitur, ut.... per eam nisus lentescere, et incepta negocia Cincopari inutiliter videantur.
[]« 2 syncopa » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 689c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SYNCOPA2
2. SYNCOPA Particula. Stat. eccl. Tull. laudata fol. 29. v° :
Tunc succentor post inchoat hymnum,
Veni Creator Spiritus....
Interim ex alto testudinum navis projectis floribus et Sincopis hostiarum, ad instar mannæ, descendit ignis flamma volvens se tanquam distributus ad omnes partes et vehementer ardet a versu
, Accende lumen, usque in finem hymni.