ALTERCARI 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 altercari » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 206c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ALTERCARI1

1. ALTERCARI, Invicem confabulari, disserere, ratiocinari. Gloss. Lat. Græc. Altercatur, ἀνταποϰρίνεται, διαλέγεται. S. Cæsarius Arel. in Ep. ad Oratoriam Abbatiss. :

Cum vero annunciandum verbum Dei te Fratribus affectaveris, seu pro utilitate animarum, tenoreque regulæ constituendo necessitas incubuerit Altercandi.

Anastasius Bibl. in S. Agapeto :

Et primum cœpit habere Altercationem cum piissimo Principe Justiniano de religione, etc.

Altercatio, ἀμοιϐαῖοι λόγοι, in Gloss. Lat. Gr. Dialogus, collatio ; sed proprie invicem in sententia dissidentium. Laudatur a Gennadio de Scriptoribus Ecclesiast.

Liber Altercationis

Juliani Episcopi Capuani et S. Augustini,

amborum partes suas defendentium et Altercationes, quas

Eugenius, Carthaginensis Episcopus,

cum Arianorum Præsulibus per internuncios habuit, ab eo conscriptæ

. Isidorus Hispalensis in S. Fulgentio :

Est et liber Altercationis ejus, quo de fide cum Transamundo Rege idem Fulgentius disputavit.

Qui denique nuper editi sunt a viro doctissimo D. Luca Acherio tom. 10. Spicil. Consultationum Zachæi Christiani et Apollonii Philosophi libri tres, hocce titulo inscribuntur in Codice Lemovicensi :

Altercatio Apollonii Philosophi cum Zachæo Christiano.

P. Abælardi Dial. inter Philos. Jud. et Christian. fol. 1. v° :

Contuli diu cum utrisque, et nostræ collationis Altercatione nondum finem adepta, etc.