« »
 
ARULA 1, ARULA 2.
[]« 1 arula » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 415a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARULA1
1. ARULA, Craticula in Gloss. Isid. Papiæ, est patella carbonum, craticula, vel vas æneum quadrangulum, in quo ignis ardet, vel in quo prunæ, vel carbones asportantur. Gloss. Ælfrici : Arula, vel Batilla, fyrpanne. Scholiastes Aristoph. ad Acharn. ἐσχάραν, τὴν νῦν ϰαλόυμένην ἀρούλαν. Ita Arulam vertit Interpres Græcus Exodi cap. 27. et 38. et Hierem. cap. 38. Ordericus Vitalis lib. 6. pag. 622 :
Librum quoque (S. Ebrulfi) et Arulam argento coopertam, et cambutam, atque cinctorium, etc.
[]« 2 arula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 415a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARULA2
2. ARULA, Parva Ara, Altaris mensa, apud Mabill. tom. 3. Annal. Benedict. pag. 651. ubi de S. Hilario Carcassensi Episcopo :
Levata B. Pontificis membra e loculo reposita sunt post altaris Arulam in saxea arca.
Glossar. Lat. Græc. Arula, βωμίσϰος. Vide Forcellin.