« »
 
ASSIDUARE 1, ASSIDUARE 2.
[]« 1 assiduare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 435b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ASSIDUARE1
1. ASSIDUARE, de eo, qui assiduus est in re aliqua, apud vet. Interpretem Eccles. cap. 30. v. 1. et Petrum Blesensem Epist. 31. Vita S. Emani n. 8 :
Post hæc cum in ipsa civitate orationibus et vigiliis Assiduaretur, etc.
Vita S. Augustini Cantuar. n. 19. Maii tom. 6 :
Jejunia, vigilias, orationes, eleemosynas, cum castimonia et omni sanctimonia Assiduabant.
P. Carpentier, 1766.
Chron. Ademari ad ann. 892. tom. 8. Collect. Histor. Franc. pag. 232 :
Dum regalem aulam Assiduaret, veneno necatus, etc.
Hoc est, assidue frequentaret. Gemma Gemmar. :
Assiduare, frequenter aliquid facere.
Melberi Vocabul. :
Assiduat ei flagellum, etc.
Vide vulgat. Ecclesiast. interpret. loco supra laudato.
[]« 2 assiduare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 435b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ASSIDUARE2
2. ASSIDUARE, pro Assidare, Assignare. Charta ann. 1299. in Reg. 38. Chartoph. reg. ch. 25 :
Assignamus et Assiduamus redditus infrascriptos, etc.
Sic etiam