« »
 
CARINA 1, CARINA 2.
[]« 1 carina » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 170a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARINA1
1. CARINA, Carinare, Carinator. Ugutio et Joan. de Janua : Carinare, arguere, vel conviciari, vel illudere. Papias : Carinator, conviciator, et maledictor. Glossæ MSS. : Carinator, illusor. Isidor. in Gloss. : Carinantes, inludentes. Gloss. Arabico-Lat. : Carino, illudo, irrideo. Gloss. Lat. Gr. : Carinari, χαριεντίζεσθαι Gloss. Lat. Gall. : Carinare, Escharnir, ou Mogner. Leg. Moquer. Alibi : Cachinnari, Chariner, Escharnir, Hispanis, Escarnear, Illudere. Hinc Carina, pro convicio, apud Eckehardum Jun. de Casib. S. Galli cap. 13. apud quem Karrina legitur. pro Carena uti diximus in Carena 2. Vide Festum, et Salmasium ad Solinum et Forcellin.
P. Carpentier, 1766.
Eschar, nostris alias, pro Dérision, moquerie, Irrisio. Mirac. S. Ludov. edit. reg. pag. 469 :
Mestre Giefroi de Flavi, sousdiacre et chanoine de Tours, phisicien, dist ausi comme par Eschar : Qui vos a guéri ?
Unde Escharnir, Irridere, ibid. pag. 431. et 446. Lit. remiss. ann. 1357. in Reg. 86. Chartoph. reg. ch. 64 :
Plusieurs d'iceulx, qui là estoient, se moquerent de lui et l'Escharnissoient pour ce qu'il avoit trop beu, si comme il leur sembloit.
Aliæ ann. 1408. in Reg. 163. ch. 179 :
Icellui Nicaise commença à moquer ou Escharnir le suppliant, disant au wagua, et que fera on de cela. Eschernir,
eodem sensu, in aliis Lit. ann. 1386. ex Reg. 129. ch. 8 :
Icellui Simon en déridant et Eschernissant Jehan Avignon, etc.
Ms. :
Des trieuves c'ont données se tint Rou pour honni ;
Moult l'ont, ce dit, gabé et moult l'ont Escharni ;
Rout fu de mout grant ire et mout out le cuer enflé,
Mout l'ont, ce dit, Franchois Escharni et gabé.
Ms :
Et se il pert, il est gabé,
Hué, Escharni et blasmé.
 :
Je ne doi pas mon seignor Escharnir,
Ne lesdenger, vergonder, ne honnir.
MS. :
Mais aussi que tous le haissent,
Le laidangent et Escarnissent.
[] Hinc Escharnissement, Derisio, in Lit. remiss. ann. 1378. ex Reg. 114. ch. 37 :
Par maniere d'Escharnissement et de moquerie, etc.
Vide supra Cariator.
[]« 2 carina » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 170b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARINA2
2. CARINA, Quadragesima. Vide Carena 2.