« »
 
CASUALITER 1, CASUALITER 2, CASUALITER 3.
[]« 1 casualiter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 214b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CASUALITER1
1. CASUALITER, Fortuito, Gall. Casuelement, par hazard, non semel legitur in ævi medii instrumentis. Vide, si cupis, Rymerum tom. 3. pag. 552. tom. 4. pag. 506. tom. 8. pag. 94. Statuta S. [] Claudii sub Nicolao V. pag. 79. etc. Sidonius lib. 9. Epist. 11 :
Si quid tibi vel Casualiter placet.
[]« 2 casualiter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 214c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CASUALITER2
2. CASUALITER. Dicitur de eo, quod fortuito cadit in fiscum domini. Pariag. inter reg. et abbat. Villælongæ ann. 1337. in Reg. 71. Chartoph. reg. ch. 36 :
Albigei et receptatores reorum criminum eapitalium et sepulcri violati Casualiter ad justitias majores spectant.
Vide Casualitas.
[]« 3 casualiter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 214c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CASUALITER3
3. CASUALITER, Casu, temere. Arnauldus in Rosar. MS. lib. 1. cap. 9 :
Providenter ergo et non Casualiter operare.