« »
 
[]« Concito » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 481b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONCITO
CONCITO, Statim, illico. Abbo de Obsidione Lutetiæ :
Concito vitalis calor ossa reliquit eorum,
Frigidus atque pavor possedit corda reorum.