« »
 
[]« Corgo » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 565a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CORGO
CORGO, Stirps, truncus. Statuta Civitatis Avenion. :
Si quis vineam de die talaverit vel eradicaverit, talari, vel eradicari fecerit, pro singulis Corgonibus talatis seu eradicatis solvat Communi nomine pœnæ 3. sol.
[]
P. Carpentier, 1766.
Nostris Corge, Fustis vel armorum species ad nocendum. Lit. remiss. ann. 1416. in Reg. 169. Chartoph. reg. ch. 483 :
Un certain baston, appellé Corge.
Nisi sit pro Courge, Baculus sustinendis utrinque situlis aptus ; unde Courgée, quantum duobus situlis continetur, in aliis Lit. ann. 1382. ex Reg. 120. ch. 248 :
Les supplians aient esté consentans..... à prendre et emporter de nuit de une nef estant au port des crochez (à Meaux), chargée de vin, environ une Courgée de vin en deux seaux.