« »
 
DEMENTIRE 1, DEMENTIRE 2.
[]« 1 dementire » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 057a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEMENTIRE1
1. DEMENTIRE, Insanire. Tertullian. lib. de Anima :
Cum Dementit homo, Dementit anima, non peregrinante, sed compatiente tunc animo.
Utitur etiam adversus Gentes, ut et Lactant. in libris Institut. Apuleius in Apolog. Martian. Capella lib. 8. Saxo Grammat. lib. 7. Hist. etc.
[]« 2 dementire » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 057a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEMENTIRE2
2. DEMENTIRE, Mendacii arguere, Gall. Dementir, in Charta ann. 1187. tom. 8. Spicilegii Acheriani pag. 201. et 202. Vide Leges maris Oloronenses art. 12. et ibi Cleiracum.