« »
 
DISSIGNARE 1, DISSIGNARE 2.
[]« 1 dissignare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 143a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISSIGNARE1
1. DISSIGNARE, pro Dissaisire, seu extra saisinam ponere. Ita in veteri Charta Italica apud Ughellum tom. 7. pag. 571. nisi mendum subsit.
[]« 2 dissignare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 143a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISSIGNARE2
2. DISSIGNARE, Signum sive sigillum dissolvere. Gloss. Gr. Lat. : Ἀποσφραγιζω, Absigno, Designo, Resigno. Ἀποσφραγιστής, Resignator. Willelmus Neubrigensis lib. 2. cap. 7 :
Sepulto patre, testamentum Dissignatum est.
dissignitor, seu solutor signaculi, apud S. Augustinum lib. 2. de Morib. Manichæor cap. 13.