« »
 
[]« Fagus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 395c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FAGUS
FAGUS, Jus conficiendi fasces, et eos auferendi ex silvis, quos Fagots vocamus. Innocentius III. lib. 2. Epist. pag. 415 :
In parochia des Escoues pasnagium quitum, et 22. Fagos absque aliqua traditione annuatim, quando volueritis, accipiendas.
Charta Henrici I. Ducis Brabantiæ ann. 1206. apud Miræum in Cod. Donat. piar. cap. 100 :
Et usum lignorum in silva mea,... et cum uno plaustro tantum, qui usus in nostro vulgari Fagus appellatur.
Inquisitiones Costumarum de Andeliaco in veteri Regesto Cameræ Computor. Paris. signato P. fol. 19 :
Jurati dixerunt, quod Dom. Rogerus Torel habet in prædicta foresta per liberationem Vicecomitis... suum herbergagium ad virgam de pleno pugno ad terram,... et habet ad ignem suum Fagum Boloniæ, et furcum, et frondes, sine defectione arboris.
Occurrit passim in Regesto Herouvalliano Philippi Augusti. Bullar. Fontanell. fol. 41. v°. :
Lesdits Religieux prenoient en la forest... seize chartées de Fou chascun jour.
Fagotarii, Qui fasces lignorum in forestis conficiunt, Fagotiers, in Regesto Philippi Aug. fol 129. Vetus Inquisitio Forestar. ibidem fol. 170 :
Item Fagotarius eorum vadit post asinos, et facit fagotos duos de eo, quod remanet post onera asinorum.