« »
 
FERITARE 1, FERITARE 2.
[]« 1 feritare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 439b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FERITARE1
1. FERITARE, Ferire, pugnare. Dudo lib. 3. de Morib. Norm. pag. 136 :
Nullaque gens auderet Feritare cum Richardidis.
Eidem Feriter, pro Fortiter. Guillelmus Gemmetic. lib. 2. Hist. Norman. cap. 6. apud Duchesnium pag. 225 :
Si gens torva, ferox, jam jam Feritaverit in me,
Improba nou servans fidei retinensque tenorem.
[]« 2 feritare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 439b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FERITARE2
2. FERITARE, Feritatem sequi. Hericus in vita metrica S. Germ. Autiss. tom. 7. Jul. pag. 229. col. 1 :
Tunc cum barbarico Feritaret Gallia ritu, etc.