« »
 
INCIPERE 1, INCIPERE 2, INCIPERE 3.
[]« 1 incipere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 325b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCIPERE1
1. INCIPERE. Vetus Interpres Epistolæ S. Barnabæ :
Qui Incipiebant prædicare,
ubi Gr. τοὺς μέλλοντας ϰηρύσσειν. Alibi :
Quia ipse Incipiebat apparere.
Gr. ἤμελλεν. Et non semel in hac Epistola. Ita Jacobus 2 :
Per legem libertatis Incipientes judicari.
In textu Græco μέλλοντες. Hac notione vocem incipere usurpasse non semel Interpretem S. Irenæi, observatum a Jacobo Billio lib. 1. Observ. Sacrar. cap. 33. lib. 2. cap. 5.
[]« 2 incipere » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 325b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCIPERE2
2. INCIPERE, Doctoris gradum adipisci, apud Boul. tom. 5. Hist. Univers. Paris. pag. 911 :
Et sub eodem Incepit seu magisterii gradum consecutus est anno 1409.
Pluries ibi. Hinc Incipientes appellantur ibid. pag. 913. doctorali infula donati. Vide supra Inceptio.
[]« 3 incipere » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 325b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCIPERE3
3. INCIPERE, nude, pro Cantum imponere. Acta MSS. capit. eccl. Lugdun. ad ann. 1342. fol. 78. v°. col. 1 :
Item abilitaverunt ad Incipiendum in choro omnes illos, qui litteras super dicta capella habent... Dederunt potestatem Incipiendi, prout capellanus perpetuus dictæ ecclesiæ Incipere consueverunt.
Hinc Le Commanczant le lettrin dicitur, qui ad pulpitum cantum imponit. Testam. Franc. ducis Brit. ann. 1449. ex Bibl. reg. :
Une messe cotidienne à dyacre et soubsdiacre en tunique et dalmatique, et le Commanczant le lettrin en chappe. Enquemancer,
incipere, inchoare, in Testam. ann. 1137. apud Menag. in Hist. Sabol. pag. 159. []