«
2 incivilis » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 327a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCIVILIS2
2. INCIVILIS, Injustus, iniquus, nostris
Incivil, eodem sensu. Charta ann. 1156. inter
Probat. tom. 2. Hist. Occit. col. 560 :
Sicut Incivile est, ut homines de rebus
suis aliquid facere cogantur inviti, ita conveniens est et juri consentaneum, ut de
proprietate sua, quod cui placuerit, sibi facere liceat.
Alia ann. 1462. in
Chartul. S. Mart. Augustod. :
Disoient en oultre que ledit mandement estoit Incivil
et Incivilement donné par plusieurs causes et raisons.
Vide infra
Inciviliter.